سلام ایران به آسمان جدید با مهدا
تاریخ انتشار: ۹ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۲۶۵۲۰
روز گذشته بود که خبر پرتاب سه ماهواره ایرانی به فضا به نام مهدا، کیهان ۲، هاتف ۱ توسط پرتابگر سیمرغ منتشر شد. مهدا یک ماهواره ۳۲ کیلوگرمی است که توسط پژوهشگاه فضایی ایران، طراحی و ساخته شده است. کیهان ۲ و هاتف ۱ نیز ازجمله ماهواره‌های ۱۰ کیلوگرمی است که توسط شرکت صاایران ساخته شده است. ازجمله نکات قابل توجهی که در پرداخت این ماهواره‌ها مورد توجه قرار دارد، موفقیت در پرداخت همزمان این سه ماهواره به فضاست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اولین پرتاب موفق سیمرغ
شلتوکی ابتدا توضیحی درباره پرتابگر سیمرغ ارائه داد و گفت: «پرتابگر سیمرغ درواقع برای قرار دادن یک محموله به جرم ۲۰۰ کیلوگرم، در مدار ۵۰۰ کیلومتر دایره‌ای طراحی شده است. چند سالی می‌شود که این پرتابگر در فرآیند‌های تحقیقاتی قرار دارد و ناموفق بودن برخی از پرتاب‌ها در این فرآیند، قابل پیش‌بینی است. چون شما در یک فرآیند تحقیقی قرار دارید، امکان اینکه فرآیند شما منجر به موفقیت نشود، وجود دارد. این موضوع برای پرتابگر سیمرغ هم در چندسال اخیر وجود داشت. در پرتاب‌هایی که تا الان انجام شده عمدتا ناموفق بودند. درحقیقت این اولین باری است که پرتابگر سیمرغ موفق شده تا محموله خود را در مدار تزریق کند. درواقع یکی از اولین‌های اتفاق روز گذشته این بود که اولین پرتاب موفق ماهواره‌بر سیمرغ را شاهد بودیم. سیمرغ، ماهواره‌بر دو مرحله‌ای سوخت مایع است که می‌تواند محموله ۲۵۰ کیلوگرمی را به مدار ۵۰۰ کیلومتری دایره ببرد. اتفاق دیگری که در کنار این پرتاب برای اولین بار به صورت موفق رخ داد و در گذشته این اقدام یک بار به صورت ناموفق انجام شده بود، پرتاب همزمان بود. ماهواره‌بر، یک محموله اصلی دارد و دو محموله فرعی همراه آن است و این پرتاب به صورت همزمان انجام می‌شود و اصطلاحا به آن سیستم تزریق چندگانه می‌گویند. یعنی می‌تواند چند ماهواره را در یک پرتاب در مدار تزریق کند. در پرتاب امروز محموله اصلی ماهواره «مهدا» بود که متعلق به پژوهشگاه فضایی وزارت ارتباطات بود. دو ماهواره دیگر به نام هاتف ۱ و کیهان ۲ متعلق به «صا ایران» و برای وزارت دفاع بودند که محموله‌های جنبی هستند. هر سه این ماهواره‌ها با موفقیت در مدار تزریق شد. البته منتظر هستیم داده‌های تله متری این ماهواره‌ها دریافت شود، چون این‌ها معمولا توسط جایی به نام «نوراد» رهگیری می‌شوند و در سایت‌های بین‌المللی قرار داده می‌شوند و اطلاعات برای مردم قابل مشاهده است و شاید فردا این اتفاق رخ دهد و اطلاعات قابل مشاهده باشد. البته ایستگاه‌های کنترل زمینی خودمان در کشور همان‌طور که وزیر ارتباطات هم اعلام کرده، سیگنال را دریافت کردند، اما احتمالا تا فردا داده‌های تله متری ماهواره قابل دریافت است و می‌توان موقعیت آنها را در نظر گرفت.»
بخش قابل توجهی از ماهواره‌های ساخته شده ماهواره‌های دانشجویی هستند
شلتوکی در ادامه به این نکته اشاره کرد که پرتاب این سه ماهواره اتفاق تازه‌ای در حوزه فضایی برای ایران به حساب می‌آید و توضیح داد: «به‌طور کلی کار جدید و موفقی بود و ما را وارد لیگ جدیدی در حوزه فضایی می‌کند که لیگ پرتاب همزمان چند ماهواره است. پرتابگر سیمرغ، پرتابگری است که توان حمل محموله‌اش نسبتا خوب است. شما تصور کنید می‌شود پنج ماهواره ۵۰ کیلویی را با یک پرتاب در مدار قرار داد یا همین نسبت ۲۵۰ کیلوگرم را تقسیم کنید. ما الان در کشورمان تعداد قابل توجهی ماهواره دانشجویی داریم که توسط تیم‌های دانشجویی ساخته می‌شوند که عمدتا ماهواره‌های «کیوب‌ست» هستند. یکی از چالش‌های اصلی که این‌ها دارند، بحث پرتاب است. ماهواره را می‌سازند و این ماهواره سال‌های سال در مرکز رشد و پژوهشگاه‌ها معطل می‌ماند و امکان پرتابش وجود ندارد، کمااینکه ماهواره‌هایی که اخیرا پرتاب می‌کنیم مثل ماهواره ثریا، ماهواره مهدا و ماهواره‌های دیگری که در یکی دو هفته اخیر پرتاب کردیم، ماهواره‌هایی هستند که ساخته شده بودند و معطل پرتابگر بودند. امروز به یک توان خوب در این حوزه رسیدیم و راه را شروع کرده‌ایم. نمی‌خواهم بزرگنمایی کنم، ولی ما حقیقتا اول راه فضایی شدن قرار داریم و اولین راه را نسبتا خوب شروع کردیم. الان با تثبیتی که در پرتابگرهایمان به وجود آمده، چه پرتابگر‌هایی که در سپاه داریم چه آن‌هایی که در وزارت دفاع داریم، فضا برای پرتاب ماهواره‌هایی که ساخته شده به وجود آمده که درصد عمده‌ای از این‌ها ماهواره‌های دانشجویی هستند و با این قابلیت جدیدی که در پرتابگر سیمرغ به وجود آمده در آینده نزدیک شاهد این خواهیم بودیم که تعداد زیادی ماهواره علی‌الخصوص ماهواره‌های دانشجویی، با این پرتابگر به مدار تزریق می‌شوند.»
پرتاب سه ماهواره جدید، بستری برای استفاده از این فناوری در ماهواره‌های بزرگ‌تر
شلتوکی در ادامه در مورد کاربردی که ماهواره‌های ساخته شده دارند، نیز گفت: «ماهواره‌ها کاربرد‌های مختلفی دارند. به‌طور خاص شناخته‌شده‌ترین کاربرد ماهواره‌ها سنجشی است که عمده ماهواره‌های‌سنجشی بحث تصویربرداری از زمین را انجام می‌دهند، منتها ماهواره سنجشی تنها برای تصویربرداری نیست و در موارد دیگری هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. ماهواره‌های مخابراتی و موقعیت‌یابی هم داریم. این ماهواره‌هایی که الان پرتاب شده نوع مداری که برای این‌ها در نظر گرفته شده، مدار بیضوی است که ارتفاع حضیض این مدار ۴۵۰ کیلومتر و ارتفاع اوج آن هزار و ۱۰۰ کیلومتر است. این‌ها ماهواره‌هایی از نوع تحقیقاتی هستند. ماهواره‌های تحقیقاتی، یعنی اینکه شما می‌خواهید یک فناوری را به اثبات برسانید و برای کار‌های بعدی‌تان مورد ارزیابی قرار بدهید پس یک مقیاس کوچک از این فناوری را در قالب ماهواره به فضا پرتاب می‌کنید و بازخوردی که از آن حسگر‌ها روی ماهواره‌ها نصب کردید و گذاشتید را برای تکمیل کار بزرگ بعدی‌تان استفاده می‌کنید. سه ماهواره‌ای که پرتاب شد، از این نوع هستند. این سه ماهواره درواقع بستری برای تست بعضی از فناوری‌های حوزه جدید فضایی هستند که در قالب این سه ماهواره که ماهواره‌های نسبتا کوچکی هستند، فناوری‌ها تست می‌شود تا در ماهواره‌های بعدی‌مان که ماهواره‌های بزرگ‌تری هستند، از این فناوری استفاده شود.»
واکنش‌های بین‌المللی به پرتاب ماهواره ثریا
شلتوکی در رابطه با اینکه ساخت ماهواره‌های جدید و پرتاب آنها مثل ثریا با واکنش‌های کشور‌های بین‌المللی همراه شده و مورد توجه قرار گرفته نیز گفت: «برنامه فضایی ایران سال‌هاست به خاطر اینکه در دولت قبل گره‌ای با بحث‌های سیاسی پیدا کرد، تبدیل به محوری برای جنگ روانی و شانتاژ رسانه‌ای غربی‌ها علیه ایران شده است. درصورتی‌که برنامه فضایی ایران یک برنامه کاملا علمی و فضایی است و مبتنی‌بر نیاز‌های کشور است. ما کشور وسیعی هستیم که برای یکسری خدمات در کشورمان ناچاریم به سمت فضا حرکت کنیم. کشوری مثل ایران با این جغرافیای وسیع قطعا برای نظارت دقیق روی سرزمین خودش که پایش اراضی و پایش زمین دارد، چاره‌ای ندارد که به سمت فناوری‌های فضایی برود. می‌خواهم این را بگویم که الزامات سرزمینی ایران، کشور را به این سمت سوق می‌دهد که به سراغ به دست آوردن و توسعه برنامه سرزمینی حرکت کند، چون چاره دیگری وجود ندارد. البته خیلی هم دیر شروع کرده‌ایم و به نوعی از کشور‌های منطقه هم عقب هستیم. کشور‌های اروپایی، چون با ما در یک مخاصمه از نظر ایدئولوژیک و دیپلماتیک و راهبردی قرار دارند، طبیعتا به دنبال این هستند که از هر موردی علیه ما استفاده کنند و واکنش نشان دهند و فقط هم در حوزه فضایی این اتفاق نمی‌افتد. واکنشی که آنها نشان می‌دهند، حرکت ذاتی‌شان است و حرکت به سمت توسعه نیز یک الزام حیاتی است و نمی‌شود از آن چشم‌پوشی کرد.»
پرتاب ماهواره ایرانی مهدا
ماهواره مهدا محموله اصلی پرتابگر سیمرغ بوده است و دو ماهواره دیگر از محموله‌های فرعی این پرتابگر بودند. این ماهواره توسط پژوهشگاه فضایی ایران ساخته شده است. از جمله نکات جالب توجه انتخاب نام این ماهواره ایرانی است. محمد ندافی‌پور میبدی، مدیر پروژه این ماهواره در سال ۱۴۰۰ بر اثر کرونا در گذشت. نام‌گذاری این ماهواره ایرانی نیز به یاد مدیر این پروژه و به نام دختر مرحوم ندافی‌پور انجام شده است. از ماموریت‌های اصلی این ماهواره بررسی صحت عملکرد ماهواره‌بر سیمرغ در مدار پایین و ارزیابی عملکرد قابلیت اطمینان و فناوری‌های بومی در فضا است. پرتاب سه ماهواره ایرانی، اما تنها پرتاب موفق در چند وقت اخیر نبود. هفته گذشته بود که ماهواره ایرانی ثریا توسط ماهواره‌بر قائم ۱۰۰ هوافضای سپاه پرتاب شد. ثریا یک ماهواره مخابراتی است که با هدف آزمون عملکرد و قابلیت اعتماد زیر سامانه‌های ماهواره‌ای و ارتباطات ایستگاه‌های زمینی با ماهواره پرتاب شد و با موفقیت در مدار ۷۵۰ کیلومتری زمین قرار گرفت. پرتاب این ماهواره و ارسال آن با واکنش‌هایی از جانب کشور‌های بین‌المللی همراه شد و تروئیکای اروپایی پرتاب این ماهواره را محکوم کردند و در بیانیه‌ای مدعی شدند ماهواره‌بر ثریا از فناوری‌های ضروری برای ساخت سامانه موشک‌های بالستیک دوربرد استفاده می‌کند. با این حال کارشناسان ماموریت پرتاب ماهواره مهدا را تا حد زیادی مشابه ماهواره ثریا می‌دانند و می‌توان گفت پرتاب‌های موفقیت‌آمیز این ماهواره‌ها از جمله دستاورد‌های مهم و قابل توجهی در حوزه فضایی به شمار می‌رود که می‌تواند مسیر پیشرفت ایران در حوزه پرتاب ماهواره را هموار کند.
منبع: روزنامه فرهیختگان
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی وبگردیمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: ماهواره ایرانی سازمان فضایی نخبگان ایرانی ماهواره ایرانی ماهواره ها سه ماهواره بین المللی پرتابگر سیمرغ پرتاب ماهواره حوزه فضایی ماهواره هایی فضایی ایران قابل توجهی ماهواره ای پرتاب موفق مدار تزریق قابل توجه فناوری ها ساخته شده پرتاب شد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۲۶۵۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
درآمد میلیون دلاری شبکه‌های ماهواره‌ای از سینمای ایران! چرا و چگونه؟!
اینکه پرفروش‌ترین فیلم‌های یک سال اخیر سینمای ایران، همگی، کارزارهای تبلیغاتی خود را خارج از تلویزیون و به خصوص در شبکه‌های ماهواره‌ای دنبال کرده‌اند، نکاتی نگران‌کننده و حتی ناامیدکننده را به ذهن می‌آورد که موارد متعددی را از حیف‌ومیل و خروج ارز و البته از همه مهم‌تر کاهش مرجعیت رسانه‌ای تلویزیون شامل می‌شود.
به گزارش ایسنا، به نقل از روزنامه شهروند، یکی از نقاط قوت مدیریت سینمای ایران در این چند وقت اخیر فروش هزار یا به روایتی دقیق‌تر هزار و ٢٠٠میلیارد تومانی سینمای ایران در نزدیک به یک سال اخیر عنوان شده است. دستاوردی رکوردشکن و نویدبخش که البته با توجه به حقایقی که در ارتباط با این آمار رسانه‌ای شده، سوالات و تردیدهایی را نیز در فضای سینمای ایران به وجود آورده است، به‌خصوص از این نظر که این دستاورد آماری متعلق به تمامیت سینمای ایران در اکران یک سال اخیر نبوده و تنها و تنها به درصدی از فیلم‌های روی پرده تعلق دارد. بگذارید اینگونه بگوییم که از مجموع فروش هزار و ٢٠٠میلیارد تومانی سینمای ایران در سال گذشته بیش از یک‌میلیارد تومان مربوط به هفت فیلم «فسیل»، «هتل»، «تمساح خونی»، «هاوایی»، «شهر هرت»، «ویلای ساحلی» و «بچه‌زرنگ» بوده و در نقطه مقابل نیز نزدیک به ٦٠ فیلم دیگری که روی پرده آمده‌اند، روی هم کمتر از ٢٠٠میلیارد تومان فروخته‌اند، یعنی پرفروش‌ترین فیلم‌های یک سال اخیر سینمای ایران -البته اگر «بچه‌زرنگ» را از فهرست خارج کنیم- ٦ فیلم کمدی هستند. فیلم‌هایی که البته در نگاهی دقیق‌تر، علاوه بر کمدی‌بودن از یک نظر دیگر نیز با هم مشابهت و پیوند دارند: تبلیغات خارج از تلویزیون، به خصوص در شبکه‌های ماهواره‌ای!
این مطلب با نگاه به این وجه از پیوند ٦ فیلم پرفروش سینمای ایران در یک سال گذشته به رشته تحریر درآمده است.
اینکه پرفروش‌ترین فیلم‌های یک سال اخیر سینمای ایران، همگی، کارزارهای تبلیغاتی خود را خارج از تلویزیون و به خصوص در شبکه‌های ماهواره‌ای دنبال کرده‌اند، نکاتی نگران‌کننده و حتی ناامیدکننده را به ذهن می‌آورد که موارد متعددی را از حیف‌ومیل و خروج ارز و البته از همه مهم‌تر کاهش مرجعیت رسانه‌ای تلویزیون شامل می‌شود.
در واقع این واقعیت که تمام ٦ فیلم پرفروش سال گذشته، فیلم‌هایی هستند که تبلیغات‌شان از شبکه‌های ماهواره‌ای پخش شده؛ چه از نظر آماری و چه از منظر شرایطی که منجر به این وضع شده و البته پیامدهایی که این اتفاق می‌تواند به دنبال داشته باشد، به نحو طعنه‌آمیزی آزاردهنده و البته در عین حال، آموزنده است و نشان می‌دهد که سیاست‌های نسنجیده شماری از مدیران میانی فرهنگ چگونه می‌تواند سیاست‌های عمومی فرهنگ کشور را دچار اختلال و خدشه کند.
آمار و ارقام ترسناک
داده‌هایی که درباره تبلیغات فیلم‌های سینمایی ایرانی در شبکه‌های ماهواره‌ای منتشر شده، عجیب و ترسناک هستند:
سال گذشته کارگردان فیلم «فصل ماهی سفید» گفته بود که «رسانه‌های خارجی هفته‌ای ۵ تا ۱۵هزار دلار برای تبلیغ فیلم‌های ایرانی می‌گیرند.» این فیلمساز البته بلافاصله یکی از فیلم‌های روی پرده را مثال زده بود که مبلغ گزافی -حدود ۲۵۰هزار دلار- داده و تمام باکس تبلیغات آن شبکه‌های ماهواره‌ای را برای فیلمش گرفته، تا با تبلیغ تمام‌وقت، هم فروش بالای فیلمش را تضمین کند و هم اینکه فرصت تبلیغ برای فیلم‌های رقیب باقی نگذارد.
داده‌های ترسناک در این زمینه ادامه دارند: «چندی پیش یک خبرگزاری نوشته بود که سال گذشته سینمای ایران بیش از صدمیلیارد تومان تنها به یکی از شبکه‌های ماهواره‌ای تبلیغ‌بگیر داده، به این معنا که تنها برای امری غیرضروری مانند تبلیغ فیلم که در شرایط درست در داخل کشور باکیفیت‌تر و بهتر هم می‌تواند انجام گیرد، رقمی تقریبا معادل یک‌ونیم میلیون دلار ارز از کشور خارج شده است.
یک حساب‌وکتاب ساده
سال گذشته یکی از روزنامه‌ها از قول یکی از مدیران بازاریابی شبکه‌های ماهواره‌ای نقل کرده بود که «برای پخش تیزر یک‌ماهه فیلم‌ها که شامل ٢٤٠ نوبت طی ٣٠ روز می‌شود، مبلغ ١٠هزار دلار دریافت می‌شود. برای پکیج ٥٤٠ نوبت پخش یک دقیقه‌ای برای تبلیغ آثار هم صاحبان آثار باید بین ٦٠ تا ٨٠هزار دلار کنار بگذارند.»
حالا در شرایطی که سال گذشته بالای ۱۰ فیلم تنها در شبکه جم تبلیغ داشتند -آن هم نه یک‌بار و ١٠ بار، بلکه به طرز مشمئزکننده‌ای بیشتر از هزار بار- و این وضع همین حالا هم برای فیلم‌های «تمساح خونی»، «بی‌بدن» و «سال گربه» ادامه دارد؛ با یک حساب سرانگشتی می‌توان متوجه شد که سینمای ایران تنها در یک سال گذشته برای تبلیغات فیلم‌ها چقدر هزینه کرده است!
آغاز ماجرا
اما اینکه چه شد که تبلیغات آثار سینمایی سر از شبکه‌های ماهواره‌ای درآورد، باید به روزهایی برگشت که تلویزیون که زمانی به محصولات فرهنگی روی خوش نشان می‌داد و به تریبونی برای بهتر دیده‌شدن آثار سینمایی تبدیل شده بود، تغییر رویه داد و شروع کرد به مقاومت مقابل پخش تبلیغات سینمایی و انداختن انواع و اقسام سنگ‌های مختلف پیش‌پای محصولات سینمایی که از این میان می‌توان از سختگیری‌های فراوان تا ممیزی‌های مستقل سازمان صداوسیما فراتر از آنچه وزارت ارشاد مصوب کرده، اشاره کرد.
این موارد که نارضایتی‌های بسیاری را موجب شدند، کم‌کم کنداکتور تلویزیون را خالی از تبلیغات محصولات سینمایی کردند و در ادامه نیز با قواعد و مقرراتی جدید از قبیل لزوم انجام ممیزی‌هایی عجیب و جدید صاحبان آثار را به سمت شبکه‌های ماهواره‌ای کوچ دادند.
چندی پیش سعید خانی، پخش‌کننده سینما و تهیه‌کننده آثاری مانند «من»، «دوزیست»، «حرفه‌ای» و «سال گربه» در این زمینه گفته بود که «مشکل اینجاست که شماری از مدیران تلویزیون درک درستی از محصول فرهنگی ندارند و در نتیجه نمی‌توانند ارتباط خوبی با سینما برقرار کنند. همه ما در یک کشور زندگی می‌کنیم و این طبیعی است که حق داشته باشیم سینما به تلویزیون کمک کند. اما متاسفانه چنین نگاهی در سازمان صداوسیما وجود ندارد و چنین می‌شود که حتی فیلمی مانند «دسته دختران» هم که یک فیلم ارزشی و دفاع مقدسی و در راستای سیاست‌های تلویزیون است، از تیزر بی‌بهره می‌ماند. اتفاقی که البته یک زمانی کاملا برعکس بود، ولی حالا دیگر آن نگاه کلان در مدیران تلویزیون وجود ندارد.»
چرا تلویزیون نه؟!
اما در شرایطی که تقریبا تک‌تک صاحبان فیلم‌ها به لزوم جلوگیری از خروج ارز از کشور واقفند و در عین حال، به تازگی نیز از موضع‌گیری شدید دولت و به خصوص عباس محمدیان، مدیرکل دفتر تبلیغات ارشاد، مبنی بر لزوم مقابله با پدیده خروج ارز و سرمایه از کشور و البته برخورد با فیلم‌های تبلیغ‌شده در ماهواره آگاهی یافته‌اند؛ پس چرا فیلمسازان و صاحبان فیلم‌ها چنین تصمیمی می‌گیرند و تبلیغ فیلم‌شان را به ماهواره‌ها می‌دهند؟
شماری از سینماگران به تازگی در پاسخ به این پرسش، از کاهش ضریب نفوذ تلویزیون و کاهش شمار مخاطبان این رسانه به عنوان یکی از دلایل این امر نام برده‌اند. این همان چیزی است که چندی پیش رئیس مرکز تحقیقات صداوسیما هم گفته بود که دیگر نمی‌توانیم انتظار مخاطبان ۸۰ و ۹۰درصدی داشته باشیم.
نکته دیگری که در این میان وجود دارد، عدم صرفه مالی تبلیغات در تلویزیون است. به گزارش ایدنا، رسانه جامع تبلیغات تجاری ایران، تا قبل از ریاست پیمان جبلی، صداوسیما بین ۴۰۰ تا ۸۰۰ تیزر تبلیغاتی را به فیلم‌های سینمایی اختصاص می‌داد که نوعی یارانه به کالاهای فرهنگی بود، اما در دوره جدید صداوسیما این معادله برعکس شده و تنها ۱۰ تا ۱۵ تیزر تبلیغاتی به فیلم‌ها اختصاص داده می‌شود و سازندگان باید هزینه تبلیغات بیشتر را پرداخت کنند.
امیرحسین علم‌الهدی، یکی از مدیران فرهنگی دولت‌های گذشته و کارشناس اقتصاد سینما، با اشاره به اینکه «دلیل رجوع صاحبان آثار سینمایی به تبلیغات ماهواره‌ای کاهش ضریب نفوذ تلویزیون است که البته این هم تنها در مورد ۴۰درصد از سینمای ایران صدق می‌کند و روی ۶۰درصد باقی فیلم‌ها تاثیر چندانی ندارد»، می‌گوید: «علاوه بر این، تبلیغات در تلویزیون بر اساس اعداد و ارقام صرف مالی چندانی برای سازندگان آثار ندارد، بنابراین آنها ترجیح می‌دهند تبلیغ کارشان را با هزینه‌ای کمتر انجام دهند. البته در حال حاضر عدد دقیقی از میزان پول دریافتی تلویزیون بابت پخش تیزر ندارم، اما آخرین رقمی که در ذهنم هست، این استدلال را به من می‌دهد که تبلیغ فیلم در تلویزیون شاید به‌صرفه نباشد.»
حرف آخر
نتیجه این تصمیم مقرون‌به‌صرفه نبودن تبلیغات در تلویزیون برای فیلم‌های سینمای ایران و کوچ تبلیغات سینمایی به ماهواره‌هاست که همان‌طور که گفته شد باعث خروج یک‌ونیم میلیون دلار ارز شده و این پرسش را در شماری از خبرگزاری‌ها به وجود آورده است که «با ادامه این روند، آیا غیر از این است که سود رکوردشکنی‌های سینمای ایران بیش از اینکه به نفع سینما یا حتی تلویزیون ایران تمام شود، به جیب یکسری ماهواره‌ها ریخته می‌شود؟»
واقعا آیا رواست که سرمایه‌های کشور اینگونه از کشور خارج شود؟ آیا نباید کاری کرد و به خصوص نهادهای نظارتی نباید تلویزیون را وادار کنند در این راستا گامی بردارد؟!
انتهای پیام
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»